THƠ ĐƯƠNG ĐẠI ĐỨC B R D Giữa lệ rơi và tiếng cười Của Herbert Ochs, 2006 Những giọt nước mắt đắng cay Không gian nghẹt thở cõi này rơi rơi Thung lũng sâu lúc đen trời Dường như ánh sáng khuất nơi xa mờ Khi mất cuộc sống mộng mơ Bao nhiêu hy vọng vật vờ biển sâu Nam nhi chí khí mất đâu Nhật thực ở giữa bể dâu cõi trần Bài học cuộc sống ngộ dần Niềm vui đau khổ quay vần nhân gian Zwischen Weinen und Lachen VON Herbert Ochs, 2006 Senkrecht an die Decke gehen, In Räumen, wo der Wahnsinn wohnt. Bittren Tränen in die Augen sehn. Niemand bleibt davor verschont. Manchmal führt ein Ärgernis, Das nur die Stimmung hat erzeugt Ins tiefe Tal der Finsternis, Die dir das Licht zu nehmen scheint. Vielen gleicht der Weg dorthin Als Straße ohne Wiederkehr. Verlieren Mut und Lebenssinn Und ihre Hoffnung sinkt ins Meer. Wie Schicksalsuhren funktionieren. Kein Mensch entkommt dem Glockenschlag. Wie Zeiger stets die Zeit verzieren, Verliert die Nacht sich an den Tag. Wir Menschen müssten`s schließlich wissen, Was Lebensschule uns gelehrt, Ist alles Leid auch mal verschlissen; Und als Freude in uns wiederkehrt.
THƠ ĐƯƠNG ĐẠI ĐỨC B R D
Giữa lệ rơi và tiếng cười
Của Herbert Ochs, 2006
Những giọt nước mắt đắng cay
Không gian nghẹt thở cõi này rơi rơi
Thung lũng sâu lúc đen trời
Dường như ánh sáng khuất nơi xa mờ
Khi mất cuộc sống mộng mơ
Bao nhiêu hy vọng vật vờ biển sâu
Nam nhi chí khí mất đâu
Nhật thực ở giữa bể dâu cõi trần
Bài học cuộc sống ngộ dần
Niềm vui đau khổ quay vần nhân gian
Zwischen Weinen und Lachen
VON Herbert Ochs, 2006
Senkrecht an die Decke gehen,
In Räumen, wo der Wahnsinn wohnt.
Bittren Tränen in die Augen sehn.
Niemand bleibt davor verschont.
Manchmal führt ein Ärgernis,
Das nur die Stimmung hat erzeugt
Ins tiefe Tal der Finsternis,
Die dir das Licht zu nehmen scheint.
Vielen gleicht der Weg dorthin
Als Straße ohne Wiederkehr.
Verlieren Mut und Lebenssinn
Und ihre Hoffnung sinkt ins Meer.
Wie Schicksalsuhren funktionieren.
Kein Mensch entkommt dem Glockenschlag.
Wie Zeiger stets die Zeit verzieren,
Verliert die Nacht sich an den Tag.
Wir Menschen müssten`s schließlich wissen,
Was Lebensschule uns gelehrt,
Ist alles Leid auch mal verschlissen;
Und als Freude in uns wiederkehrt.
Nhận xét
Đăng nhận xét